Niektóre koty sprawiają problemy. Najczęstsze skargi opiekunów kotów dotyczą:

a) załatwiania się poza kuwetą. Jeśli kot tylko posikuje poza kuwetą – należy zacząć od zbadania moczu. Najczęściej okazuje się, że kot ma zapalenie pęcherza i/lub kryształy w pęcherzu (załatwia się poza kuwetą, bo kuweta kojarzy mu się z bólem) i wymaga leczenia. Jeśli wszystkie badania są w normie lub poza kuwetą ląduje również kał kota – najprawdopodobniej mamy do czynienia z reakcją psychiczną na stres. Leczenie polega na odnalezieniu i zminimalizowaniu przyczyny stresu, czasem wspierająco dołącza się (pod nadzorem lekarza weterynarii) leki psychotropowe.

b) agresji. Agresja może wynikać z czynników psychicznych lub z bólu. Dlatego przy pojawieniu się pierwszych ataków agresji należy kota możliwie dokładnie przebadać. Po wykluczeniu przyczyn fizjologicznych należy dokładnie przeanalizować wszystkie wydarzenia (przeprowadzka? nowa osoba? nowy zapach? nowe meble?), które nastąpiły przed pierwszym atakiem agresji. Oprócz minimalizowania czynników stresogennych w leczeniu często stosuje się leki uspokajające (pod nadzorem lekarza weterynarii).

c) niszczenia mebli. Koty drapią, aby ostrzyć pazury. Obcinanie pazurów pomaga tylko w niewielkim stopniu, zwykle koty tak czy inaczej szukają miejsca do drapania. Odzwyczajanie kotów od drapania mebli polega na systematycznym karceniu (np. za pomocą spryskiwacza z wodą) kota drapiącego meble, a jednocześnie na zachęcaniu kota do drapania w miejscu wyznaczonym (np. poprzez zabawę z kotem na drapaku lub karmienie go na nim smakołykami). Można też stosować substancje zapachowe odstraszające od danego miejsca (tzw. repelenty, do nabycia w sklepach zoologicznych) lub przywabiające do drapaka (np. krople walerianowe). Ich skuteczność zależy od konkretnego zwierzęcia.

d) nocnych szaleństw. Koty chętnie prowadzą nocny tryb życia i często szczyt ich aktywności przypada na godziny snu opiekunów. Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania tym szaleństwom jest zmęczenie kota zabawami wieczorem. Jeśli decydujemy się na odizolowanie kota od sypialni, zadbajmy, aby miał po swojej stronie drzwi kilka zabawek i jakieś posłanko. Nastawmy się też na próby sforsowania drzwi i/lub miauczenie pod drzwiami. I musimy być wtedy konsekwentni, karygodnym błędem jest uleganie kotu i wpuszczanie go do pokoju w takiej sytuacji – zwierzę bardzo szybko nauczy się jak nas zmusić do określonego zachowania.

 

Przede wszystkim jednak – cieszcie się wzajemnie swoją obecnością. Jesteście wszak przyjaciółmi na lata!