a) Niektóre koty uwielbiają siedzieć na kolanach, mruczeć, przytulają się i ogólnie kochają towarzystwo człowieka. Inne lubią się ocierać o nogi i pozwalają się głaskać, ale nie przepadają już za braniem na ręce. Inne ufają tylko swojemu opiekunowi, a przed wszystkimi innymi uciekają. Należy to szanować i nie zmuszać kota do pieszczot, gdy nie ma na to ochoty – może się to skończyć poważnymi kłopotami w relacjach między kotem a człowiekiem.

b) Kot musi znać swoje miejsce w hierarchii w domu. Jeśli będziemy pozwalać mu na wszystko i rozpieszczać go smakołykami na każde żądanie – wychowamy kociego terrorystę, który będzie na nas wymuszał korzystne dla niego zachowania.

c) Wobec kotów nie należy stosować kar cielesnych. Są one niehumanitarne i nieskuteczne, kot zamiast oduczyć się danego zachowania po prostu zacznie się nas bać. Jeśli musimy skarcić kota możemy:

• klasnąć w dłonie
• prychnąć na kota mówiąc coś w stylu „phhhh” – podobnym dźwiękiem ostrzegają się koty
• spryskać kota wodą
• zamknąć kota na pewien czas w innym pomieszczeniu

d) Szczególną uwagę należy zwracać na relacje między kotem a dziećmi. Dzieci mogą być poważnym zagrożeniem dla kota (zwłaszcza dla małego kociaka!) a kot dla dziecka (jeśli w obronie przed natarczywością dziecka zdecyduje się użyć pazurów. Jednakże opieka nad zwierzęciem domowym jest dla dziecka znakomitą szkołą odpowiedzialności i zwiększa wrażliwość dziecka na innych – dlatego warto podjąć ten wysiłek.

e) Jeśli w domu, w którym był kot pojawia się dziecko – można się spodziewać zazdrości o uwagę i ilość czasu poświęcanego odtąd dziecku. W takich sytuacjach zdarzają się ataki agresji, posikiwanie, apatia i inne oznaki złego samopoczucia zwierzęcia. Można temu przeciwdziałać poświęcając kotu możliwie dużo uwagi i unikając skojarzenia dziecka z ograniczeniami, np. jeśli planujemy odizolować kota od dziecka – zamknijmy pokój dziecinny przed kotem na kilka miesięcy przed narodzinami.